Det kan ikkje skje oss nåkka

Ytterklea, støvla og ut ei dør.
Ska ut en tur og kjenne ka stormen gjør.
Sammens med to som kjenn mæ alt førr godt.
Hjelman e på og håret e heilt vått.

Det kan ikkje skje oss nåkka, vi e ung.
Det kan ikkje skje oss nåkka, vi e ung. 
 
Vi flira høgt og sykla mett i mot.
Vi kjæmpa med nåkka gjennomsiktig stort.
Det ula godt rundt vaiera og hus,
og allerede her så hør vi bølgebrus.

Det kan ikkje skje oss nåkka, vi e ung.
Det kan ikkje skje oss nåkka, vi e ung.      

Ved verdens ende kan vi bære stå.
Vi pusta jupt og følge med det blå.
Æ e yngst og tøffast her i dag,
konkurransen e klar men reglan e litt vag.

"Ser du den steinen der, det går akkurat!"
Æ følge med bølgan og tænka: "Æ e smart!"
Æ byksa ut dit: "Sjå ka æ har klart!"
Men de andre to de ropa nåkka rart;

Det kan ikkje skje oss nåkka, vi e ung.
Det kan ikkje skje oss nåkka, vi e ung.      

Æ snur mæ rundt og bølgen den tar tak.
Æ ropa hjælp men stæmmen min e svak.
Bølgen dræg i mæ her æ har falt,
men æ vil lev, det kjenn æ overalt.

Nu lætta drage, æ kan kom mæ opp!
Kropp og tanka jobba dyrisk fort.
Nu hold de rundt mæ, sei at de e redd.
Men ikkje æ, æ veit ka æ har sedd.

Det kan ikkje skje oss nåkka, vi e ung.
Det kan ikkje skje oss nåkka, vi e ung.