Han Torstein

Mannen skulle tel kveinninga gå, tamtitulleriteia.
Såg han isen blank han låg, i hårde gnaldranes frosta.

Mannen spurte staven så, tamtitulleriteia.
Trur du isen bær mæ nu, i hårde gnaldranes frosta.

Staven svarte mannen så, tamtitulleriteia.
Stig ut på så får du sjå, i hårde gnaldranes frosta.

Mannen utpå isen steig, tamtitulleriteia.
Og bægge føten nedi seig, i hårde gnaldranes frosta.

Mannen sokk men posten flaut, tamtitulleriteia.
Og all hans mel vart opp i graut, i hårde gnaldranes frosta.

Kjerringa hadde så lang ei tann, tamtitulleriteia.
Høgg kallen i ræva og drog han på land, i hårde gnaldranes frosta!

​