Kroka av huset

Æ hiv kubba på et bål som brenn
det varma oss begge to.  
Vi hold mørke vekk ei lita stund
men lys gjer ingen ro.

Et tonefall som gjør mæ lett,
ei stillheit som mal alt fint.
Men det e nytt førr mæ å del me dæ
og lenge tel æ e tint.

Der e kroka av huset du ikkje får sjå.
Der e rom uten vindu og lys.
Der e døra som knerka og golv som e hard.
Og vess du ropa får du ekko tel svar.

Det e blekkstilla og ingen skjær,
d e plass tel å bære vær.
Og nu flyt æ med og driv 
ifra det mørke som æ bær.

Men ikkje spør mæ meir om ka æ føl 
når blekke mett e tomt.
Då ser æ nåkka vanskelig,
nåkka som e ondt.

Der e kroka av huset du ikkje får sjå.
Der e rom uten vindu og lys.
Der e døra som knerka og golv som e hard.
Og vess du ropa får du ekko tel svar.